straathonden-in-kathmandu.reismee.nl

Het leven in het vrijwilligershuis

We hadden de keuze tussen een meerpersoonskamer of een privékamer. Ik dacht dat ze daarmee een eenpersoonskamer bedoelden dus heb gekozen voor de eerste optie: we zijn immers met z’n tweeën.

We slapen daarom in het “green house” (het vrijwilligershuis). De privékamers zijn in het “white house” waar ook de manager van de vrijwilligersorganisatie met zijn gezin woont.

Totaal kunnen er geloof ik 30 vrijwilligers in de twee huizen terecht; deze week zijn we er met z’n vijven, volgende week geloof ik met z’n achten. Wij slapen in ons groene huis met z’n vieren in een kamer met drie stapelbedden. De andere twee zijn een Amerikaans meisje van 18 dat op een school lesgeeft, en een Belgische van 20 die al een paar weken in het straathondenproject aan de slag is, maar volgende week overstapt naar een constructieproject. Ook in het huis deze week is een Nederlander, die het constructieproject doet.

Dagelijks om 8.00 staat er ontbijt klaar, dat voor je opgeschept wordt. Elke dag is het een verrassing. Cereal met yoghurt en fruit, maar gisteren bijvoorbeeld aardappelcurry met witbrood.

’s Avonds om 19.30 is er weer eten in het huis. Eens per week met kip, de andere dagen vegetarisch. Afwisselend Nepalees en Westers. En ook een keer iets wat ook voor de makers nieuw was: momo’s (het nationale voedsel: gefrituurde gevulde deegdingetjes) die ze speciaal voor ons nu met kaas of met Snickers gevuld hadden. Dan daarbij een salade en als voorgerechtje heerlijke kleine oliebolletjes. Klinkt als een rare maaltijd, maar verrukkelijk.

Als je geen zin hebt om mee te eten kan je dat gewoon aangeven, zodat de twee lieve dames die koken weten voor hoeveel ze moeten koken. Ik vind het eten heerlijk. Na de maaltijd wast ieder zijn eigen bord en zo af.

Er staat een supergrote fles waar je gezuiverd water uit kan tappen in een beker, of je eigen fles kan bijvullen. Verder is er wifi (waar niet tegenwoordig) en is vandaag de koelkast vervangen want die deed het niet meer. Daar kan je dan zelf nog wat eigen dingen in zetten.

WC-papier gebruiken ze hier in Nepal eigenlijk niet. Elk toilet heeft een sproeier ernaast waarmee je jezelf schoon moet sproeien. Voor ons westerlingen staat er - als je het echt wil – een vuilnisbakje waar je papier in mag gooien.

Er is één warme douche in het huis en zeker nu er deze week zo weinig mensen zijn is dat heel luxe.

’s Avonds wordt er meestal rondgehangen op de bovenste verdieping: daar is de wifi het best!

De eerste dag hebben we een kennismaking met het Nepalese leven gehad. Over de religie, het eten, en vooral de culturele do’s en don’ts. En we hebben een Nepalese naam gekregen. Ik ben Indira, dochter Juni.

Groetjes van Indira

Reacties

Reacties

Travel Active - Kevin, Lieke, Lia & Elle

Hoi Indira & Juni ;),
Wat leuk om jullie verhalen te lezen! Erg fijn om te horen dat het project jullie voldoening geeft. Heel veel plezier nog!
Groetjes

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!