Eerlijk gezegd wisten we niet precies hoe het zou zijn om bij het straathondenproject te werken. En wat je er van tevoren ook over leest – ik weet nu pas wat het echt inhoudt en hoe het voelt.

Kortgezegd: leuk om te doen en het geeft voldoening.

We doen ons vrijwilligerswerk bij het KAT Centre: KAT staat voor Kathmandu Animal Treatment.

Het uiteindelijke doel van het centrum is om een einde te maken aan het lijden van dieren in Kathmandu. Zie de foto's wat ze daarin tot nu toe al bereikt hebben.

’s Morgens nemen we vanuit het vrijwilligershuis met z’n drieën een taxi naar het KAT centre. De bus kan ook, maar de taxirit kost ons slechts een euro per persoon, scheelt een stuk lopen en is sneller. Dus erg aantrekkelijk.

Zodra we de poort open doen worden we begroet door talloze enthousiaste lieve honden, die inmiddels vrijwel allemaal in meerdere of mindere mate ons hart hebben gestolen.

Er zijn dagelijks iets van 8-10 Nepalese werknemers aan het werk. Momenteel zijn er ruim 60 honden. Er is een onderscheid tussen honden die binnen gebracht zijn om aan te sterken, te worden gesteriliseerd, en te worden ingeënt tegen rabiës, en honden die medisch behandeld worden omdat ze zijn aangereden, mishandeld, of ergens anders door gewond of heel erg ziek zijn. Die laatste categorie wordt telefonisch aangemeld door bewoners van Kathmandu. De ernstigste gevallen worden – als er plek is – met een “rescueteam” met de jeep opgehaald. Als de jeep het doet tenminste; momenteel heeft de accu kuren. Op zo’n rit worden dan eerst honden die zijn aangesterkt en behandeld weer vrijgelaten. Soms gaan vrijwilligers ook mee met de rescue mission. Zo is Juni vijf uur lang met de jeep door Kathmandu meegereden, voor een deel achter de jeep aan hangend, en hielp de aangemelde dieren dragen en rustig houden. Een hele belevenis, 7 nieuwe honden binnen gebracht, waarvan er een helaas niet meer te redden was.

Er zijn verschillende dagelijkse taken waar je je als vrijwilliger mee bezig kan houden. Bijvoorbeeld het maken, opscheppen en geven van eten. Dat is rijst met gekookt kippenvlees (gisteren een stuk of 40 kippenvoeten in kleine stukjes gestampt), het water bijvullen, kennels schoonmaken met antivliegenspul, 60 bakken weer afwassen, wassen van een hond (drie man nodig), op het terrein wandelen met een hond, en verder vooral het geven van veel aandacht en liefde.

In de middag is de dierenarts er ook en word je soms gevraagd te assisteren. Meestal een paar extra handen om de hond rustig te houden tijdens het onderzoek, het verzorgen van een wond of het geven van een injectie.

De honden die binnengebracht worden schijnen vaak in het begin angstig en soms agressief te zijn. Iedereen die hier werkt is echter zo met hart en ziel met het welzijn van deze honden bezig, dat dat echt aan de dieren te merken is. Ze voelen zich geliefd en hebben snel door dat er ook mensen zijn die wel te vertrouwen zijn.

Door de mensen die dit werk doen, vind ik het een project om trots op te zijn.